21.5.14

οι αυτοδιοικητικές εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ

Αποδείχθηκε και εκ του αποτελέσματος ότι η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στενά πολιτικό χαρακτήρα στις αυτοδιοικητικές εκλογές, εντάσσοντάς τες στο δίπολο μνημονιακές-αντιμνημονιακές δυνάμεις και στον δημοψηφισματικό χαρακτήρα για την απομάκρυνση της Κυβέρνησης, κατεβάζοντας στην μεγάλη πλειοψηφία των Δήμων στενά κομματικά σχήματα, δεν απέβησαν συνολικά προς όφελός του, παρά τα καλά αποτελέσματα που έφερε στην Αθήνα και την Αττική. Πολύ περισσότερο που γινόταν ταυτόχρονα και οι ευρωεκλογές και θα μπορούσε να επικεντρώσει σε αυτές την έκφραση της δυσαρέσκειας για την Κυβέρνηση, αν και αυτό είναι συζητήσιμο αλλά ας πούμε ότι η πολιτική συγκυρία το επέτρεπε. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές θα μπορούσε να υποστηρίξει ευρύτερα σχήματα, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο τον χαρακτήρα των θεσμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και δείχνοντας ως μελλοντική Κυβέρνηση που θέλει να εμφανίζεται, ότι θέλει να δρα ενωτικά συσπειρώνοντας ευρύτερες δημιουργικές και πολύτιμες για τις τοπικές κοινωνίες και τη χώρα δυνάμεις, ότι δεν θα κυβερνήσει μόνος του κλπ. Έτσι θα συγκάλυπτε και τις μεγάλες αδυναμίες που έχει σε αυτοδιοικητικά στελέχη, αλλά και στις οργανώσεις του που αντικειμενικά είναι πολύ κατώτερες των απαιτήσεων των γενικών ποσοστών υποστήριξης που σήμερα συγκεντρώνει. Έτσι τη δεύτερη Κυριακή των ευρωεκλογών θα πήγαινε με διαφορετικό αέρα που θα ενίσχυε τα ποσοστά του. Στην Θεσσαλονίκη δηλαδή για παράδειγμα, γιατί δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει τον Μπουτάρη; Ή αντίθετα ο επιτυχημένος συνδυασμός στον Δήμο Αριστοτέλη, τον Δήμο όπου υπάρχει η αντιπαλότητα για τα μεταλεία χρυσού, με έναν υποψήφιο ευρύτερης αποδοχής, όπου οποιοσδήποτε άλλος κομματικός υποψήφιος μάλλον δεν είχε ελπίδα απέναντι στις δυνατότητες που είχε ο συνδυασμός του απερχόμενου Δημάρχου Πάχτα; Στην Αθήνα ή την Αττική, που υπήρχε ο κίνδυνος της ακροδεξιάς, ας πούμε ότι υπήρχε μια δικαιολογία ότι χρειαζόταν υποψηφιότητες με νέα άφθαρτα πρόσωπα που θα λειτουργούσαν και σαν αντίβαρο στην άνοδο της Χρυσής Αυγής, μιας δύναμης με φασιστικές αντιλήψεις. Στην πλειοψηφία όμως των περιπτώσεων κάτι τέτοιο δεν ίσχυε.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν τη δική τους λογική, η μεγάλη πλειοψηφία ψηφίζει με βάση την αποτελεσματικότητα των υποψηφίων να βελτιώσουν την καθημερινότητα στις πόλεις τους και τα χωριά τους. Υπάρχουν μικρές και μεγαλύτερες διαπλοκές ατομικών και τοπικών συμφερόντων και μηχανισμών που τις εξυπηρετούν και αν θέλει κάποιος να αντιπαρατεθεί σε πρακτικές που θεωρεί επιζήμιες για την τοπική κοινωνία, χρειάζονται οι ευρύτερες δυνατές συσπειρώσεις.
Νομίζω ότι οι αιτίες για αυτή την πολιτική συμπεριφορά είναι η ελαττωματική επαφή με την πραγματικότητα και τις διεργασίες που γίνονται στην Ελληνική κοινωνία στην προσπάθειά της να βγει από την κρίση. Αυτό φανερώνουν και τα κατά καιρούς σαλπίσματα για “γενικό ξεσηκωμό”. Αλλά και ο εγκλωβισμός σε ανελαστικά σχήματα, όπως ο γενικός διαχωρισμός σε μνημονιακές-αντιμνημονιακές δυνάμεις ή σε ιδεοληψίες “καθαρότητας”, δίνουν μεν κομματικά οφέλη αλλά και αυτά χωρίς μακρινό ορίζοντα και συνολικά δεν οδηγούν σε αποτελεσματικές διεξόδους. Εξάλλου οι πολιτικές συγκυρίες μεταβάλλονται και μια ανελαστική στάση σε βγάζει έξω από το παιχνίδι. Αλλιώς πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτοσαμποτάρει τη δυνατότητά του να παίξει έναν πρωταγωνιστικό κυβερνητικό ρόλο. 




Δεν υπάρχουν σχόλια: