30.11.13

John Mayall

Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον θρυλικό John Mayall, πατριάρχη του λευκού μπλουζ, που χθες συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τη γέννησή του, από το blog dim/art.  http://dimartblog.com/2013/11/29/john-mayalls-blues-crusade/


29.11.13

τα γενόσημα και οι εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες

Η διαμάχη τις τελευταίες μέρες για τα γενόσημα φάρμακα, ανέδειξε και μια πλευρά που πρέπει να συζητηθεί περισσότερο. Υπάρχει δηλαδή η εγχώρια βιομηχανία παραγωγής φαρμάκων, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει οπωσδήποτε αναπτυχθεί πολύ, έχει σημαντικές υποδομές, παράγει σκευάσματα ποιοτικά, κάνει κάποιου βαθμού έρευνα, έχει καινοτομίες σε πολλά σκευάσματα, κάνει εξαγωγές σε πολλές χώρες και απασχολεί και αρκετές χιλιάδες εργαζόμενους. Αυτός ο κλάδος όμως, ιδιαίτερα τα 10-15 τελευταία χρόνια έχει ευνοηθεί σχεδόν σκανδαλωδώς. Σε συμφωνία με τους αντίστοιχους τομείς στα υπουργεία, όριζαν τιμές των αντιγράφων(γενοσήμων) που παρήγαγαν, ιδιαίτερα υψηλές, στο 80% της τιμής των πρωτότυπων φαρμάκων, τη στιγμή που στην Αμερική οι τιμές των γενοσήμων κυμαίνονταν στο 20% ή και πιο κάτω και στην Ευρώπη στο 30-40%. (Βέβαια για μια μεγάλη περίοδο, αυθαίρετα υψηλές τιμές, πολλαπλάσια από αυτές που ίσχυαν στην υπόλοιπη Ευρώπη καθορίζονταν και για άλλα ιατρικά προϊόντα, υλικά κλπ, πρωτότυπα ή όχι. Είναι γνωστά αυτά. Μια σχετική ανάρτηση είχε ξαναγίνει εδώ στο blog (http://petridis58.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html, "η  φαρμακευτική δαπάνη, οι υπερτιμολογήσεις και τα γενόσημα"). Είχαν με αυτό τον τρόπο μια πολύ υψηλή κερδοφορία, αν και ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του τεράστιου περιθωρίου κέρδους που είχαν, πήγαινε στο λεγόμενο promotion του προϊόντος, με παροχές σε γιατρούς ή άλλους ενδιάμεσους, πράγματα που επίσης είναι γνωστά. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, αλλά το περιθώριο κέρδους εδώ ήταν πολύ μεγαλύτερο. Οι μεγάλες πολυεθνικές που παράγουν πρωτότυπα φάρμακα στηρίζονται στην πολύ μεγάλη αγορά, παγκόσμια, των προϊόντων τους και διαθέτουν φυσικά και αυτές τεράστια ποσά στον τομέα προώθησης του προϊόντος. Η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, παρά το ότι κάνει εξαγωγές, εν τούτοις το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς της είναι η εγχώρια αγορά, αλλά με πολύ μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Το αποτέλεσμα ήταν η υπερσυνταγογράφηση που εκτίναξε τη φαρμακευτική δαπάνη.
Έχουμε δηλαδή μία κλασική περίπτωση προστατευτισμού, με δυνατότητα υπερκέρδους, κάτι όμως που επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο αλλά και εξοντώνει τα ασφαλιστικά ταμεία των οποίων τα ελλείμματα πληρώνει το δημόσιο.
Με την κρίση, στην προσπάθεια περιορισμού των δαπανών, έχουν γίνει σημαντικές μειώσεις στις τιμές όλων των φαρμάκων, τόσο των πρωτότυπων όσο και των αντιγράφων και περιορισμός της φαρμακευτικής δαπάνης. Με τον πρόσφατο νόμο, αίρονται πολλές προστατευτικές ρυθμίσεις στις τιμές των γενοσήμων, με αποτέλεσμα τα σκευάσματα της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας να έρθουν αντιμέτωπα με τα φθηνά γενόσημα της παγκόσμιας αγοράς. Σκευάσματα που προέρχονται από χώρες όπως η Ινδία, που είναι από τις μεγαλύτερες παραγωγούς φαρμάκων παγκοσμίως ή το Ισραήλ ή άλλες χώρες, κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο και ελέγχονται και από τον ΕΟΦ.
Το πρόβλημα δηλαδή που τίθεται είναι αν πρέπει να συνεχισθεί μια πολιτική προστασίας της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, που όμως την πληρώνει το δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι ή αν η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με τα (φθηνότερα)προϊόντα της παγκόσμιας αγοράς. Σίγουρα δεν είναι απλές οι απαντήσεις, επειδή σε κάθε περίπτωση θα υπάρχουν επιπτώσεις που έχουν σχέση με τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι εγχώριες επιχειρήσεις. Η οικονομική κρίση όμως δεν αφήνει περιθώρια περιττών δαπανών. Αποτελεί ταυτόχρονα και μία πρόκληση για τις εγχώριες βιομηχανίες, με την τεχνογνωσία και τις δυνατότητες που έχουν, να αναπροσαρμόσουν την παραγωγή και τους τρόπους προώθησης των προϊόντων τους, ώστε να σταθούν αποτελεσματικά στον σκληρό παγκόσμιο ανταγωνισμό.


Η φαρμακευτική δαπάνη και παγκόσμια έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόβλημα η αντιμετώπισή της και από πολύ πιο εύρωστες οικονομίες, πολύ περισσότερο για την Ελληνική. Η παραγωγή φθηνού και ποιοτικού φαρμάκου αποτελεί μια μόνιμη πρόκληση, που θα γίνεται συνεχώς και πιο επιτακτική. Σ' αυτό θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο και ένας αναβαθμισμένος ΕΟΦ.

3.11.13

Ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μάνος Καπελώνης, 27 και 22 χρονών αντίστοιχα, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και ένας τρίτος ο Αλέξανδρος Γέροντας 29 χρονών, συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική.  
Τρεις νέοι άνθρωποι, τα νέα πρόσφατα θύματα  αντιλήψεων που προτάσσουν τη βία, η οποία εύκολα φθάνει στην αφαίρεση ανθρώπινων ζωών, ως μέσο επίλυσης των όποιων πολιτικών, ιδεολογικών  ή άλλων επιδιώξεων με θύματα που επιλέγονται στο όνομα κάποιας συλλογικής ευθύνης, μιας και το πρωτεύον σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η όποια "ιδέα" ή επιδίωξη, τα ξεχωριστά άτομα δεν έχουν σημασία. Συνήθως οι θύτες σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι δολοφόνοι, είτε είναι ανάλγητοι σε βαθμό να είναι συναισθηματικά νεκροί, είτε εξουσιάζονται από μια "ιδέα" που γι αυτούς είναι τόσο ισχυρή που και οι ίδιοι δεν έχουν ατομική ζωή μιας και αυτή κυριαρχείται από ιδεοληψίες που τους εξουσιάζουν και όπως έχει υποταχθεί η δική τους ζωή, με τον ίδιο τρόπο και χειρότερα δεν υπολογίζουν τις ζωές των άλλων. Αυτό που έχει εκμηδενίσει τη δική τους ζωή θα εκμηδενίσει και των άλλων. 
Ανεξάρτητα από τις όποιες επιδιώξεις τους, τα μόνα σίγουρα αποτελέσματα των πράξεών τους είναι η διακοπή της ζωής των δύο ή και τριών νέων, θυμάτων που επιλέγησαν τυφλά και ο ανείπωτος πόνος των δικών τους ανθρώπων. 
Η Ελληνική κοινωνία αποτελεί μια συλλογικότητα που παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τις στρεβλώσεις της, έχει δείξει πως έχει πολύ ισχυρές αντοχές, φαίνεται να μαθαίνει και δεν θα ακολουθήσει τον δρόμο της διάλυσής της υποκύπτοντας  σε πρακτικές που οδηγούν προς τα εκεί. Έχει πολλά να προσφέρει με το δυναμικό της σε θετικά έργα τόσο στη βελτίωσή της όσο και στην παγκόσμια πανανθρώπινη κοινότητα.