16.11.12

θαυμαστές γελοίων τυράννων



Ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου 1973. Αρχίζει η καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που συνέβαλε στην απομόνωση του καθεστώτος και την πτώση του λίγους μήνες αργότερα,  όταν οι συνεχιστές τους με τις άφρονες, προδοτικές τους ενέργειες άφησαν μισή την Κύπρο και κόντεψαν να αφήσουν μισή και την Ελλάδα. Ένα καθεστώς γελοίο, που αν και στρατιωτικό, όταν παρουσιάστηκε ανάγκη, πάλι από την αφροσύνη τους, ο στρατός ήταν διαλυμένος και χωρίς ούτε πυρομαχικά.


Οι θαυμαστές των γελοίων τυράννων της χούντας νομίζουν πως ήρθε η ώρα τους να "δικαιωθούν". Όμως η βαρβαρότητα και η γελοιότητα δεν δικαιώνονται ποτέ.




5.11.12

Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ (Αφιέρωμα στον Ampére)

Andre-Marie-Ampere(1775-1836)

 Του μαθηματικού Γιώργου Μπαντέ.


Η «παλιά ηλεκτρική θεωρία», η κλασσική ηλεκτροδυναμική των Coulomb, Ampere, Neuman, Fecner, Weber, Gauss, Riemann, κ.α ήταν το κυρίαρχο ρεύμα της φυσικής μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, και ερμήνευσε όλα τα γνωστά ηλεκτρικά φαινόμενα. Εν τούτοις έχει αποπεμφθεί από τη φυσική, μετά την επικράτηση ύστερα από σφοδρό ιδεολογικό αγώνα, της θεωρίας του Μaxwell, της Βρετανικής δηλαδή ηλεκτρικής θεωρίας,
Για πολλούς ανεξάρτητους ερευνητές, η στροφή αυτή προς τη μαθηματική θεωρία του Maxwell, οφείλεται στην αιώνια αντιπαλότητα της Βρετανικής σχολής με την «ηπειρωτική επιστήμη» που υπάρχει από την εποχή του Νεύτωνα και Λάιμπνιτς, του Ταίυλορ και του Μπερνούλι, ανάμεσα σε Βρετανούς και «μη Βρετανούς» μαθηματικούς και φυσικούς. Η αντιπαλότητα αυτή επέβαλε τη μια ηλεκτρική θεωρία και η άλλη ξεχάστηκε.1 Η παλιά θεωρία αντιμετωπίστηκε σαν «αίρεση2» που έπρεπε να εξαφανιστεί από τη νέα Βρετανική θρησκεία του πεδίου.
Για να είμαστε όμως ακριβείς, σε αυτό έπαιξε κυρίαρχο ρόλο η ανακάλυψη των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και η προτεινόμενη κυματική φύση του φωτός που ερμήνευε τα περισσότερα οπτικά φαινόμενα. Αλλά ύστερα από αρκετά χρόνια μάθαμε ότι τα κύματα αυτά δεν ήταν όπως τα κύματα του νερού στη θάλασσα αλλά ήταν ανάλογα των υλικών κυμάτων που συνοδεύουν το ηλεκτρόνιο, αυτά συνόδευαν το φωτόνιο, εξέφραζαν μάλλον την πυκνότητα της πιθανότητας που εκφράζονταν-σύμπτωση- με κυματική εξίσωση, και το φώς ήταν ένα πλήθος σωματιδίων, των φωτονίων.