26.9.12

Συρία

Εικόνα από την αιματοχυσία στη Συρία.
Όταν τη φρίκη δεν μπορείς ούτε να την πεις
ούτε να την αντικρίσεις.


25.9.12

Η βία τρέφει τη βία


Για πρώτη φορά είχαμε στην Αθήνα μαζική, μαχητική και με "πολεμικές" διαθέσεις κινητοποίηση Ισλαμιστών, συμμετέχοντας σε αντίστοιχη παγκόσμια κινητοποίησή τους. Το γεγονός δεν πρέπει να το αποσυνδέουμε και από το ότι το τελευταίο διάστημα έχουμε μαχαιρώματα,  δολοφονίες και  εγκληματικές δράσεις σε βάρος τους από φασιστικές συμμορίες, οι οποίες επικαλούνται για την αντίστοιχη  δράση τους, την εγκληματικότητα και τη γκετοποίηση περιοχών της πρωτεύουσας από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και τις συνέπειες που αυτό έχει στη ζωή των πόλεων. Αν δεν θέλουμε να μπούμε στο τρελοκομείο των βίαιων συγκρούσεων ή  να δούμε, όπως λέει το πλακάτ, τη δημοκρατία και την ελευθερία στην πτέρυγα των μελλοθάνατων, τότε η μόνη λύση είναι η θεσμοθετημένη δράση της Πολιτείας απέναντι στην έξαρση της βίας, η οποία με τη σειρά της για να είναι αποτελεσματικότερη πρέπει να είναι κατά το δυνατόν δίκαιη και σύμφωνη με κανόνες τους οποίους οι άνθρωποι μέσα από την αιματηρή εμπειρία τους από μακρόχρονες συγκρούσεις έχουν βρει θεσμοθετημένους τρόπους για να τις λύνουν ή να βρίσκουν τις προσφορότερες λύσεις σε προβλήματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν δημιουργηθεί. Είναι το έργο της λογικής και της γνώσης, τις περισσότερες φορές δύσκολο, απέναντι στο τυφλό συναίσθημα της βίαιης καταστροφής.  Αλλιώς οι αλλόφρονες "πιστοί" είτε του Αλλάχ είτε της "φυλής" θα δίνουν τον τόνο για να οδηγούν τα πράγματα στους επιδιωκόμενους σκοπούς τους. Είναι ένα έργο που το έχουμε δει πολλές φορές για να μη ξέρουμε το τέλος του.

20.9.12

Ο J.Huizinga και το παιχνίδι.

Johan Huizinga(1872-1945). Ολλανδός ιστορικός
του πολιτισμού. Το 1915 έγινε καθηγητής στην έδρα
Γενικής Ιστορίας στο Leyden. Το 1942 κλείστηκε από
τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής σε στρατόπεδο
συγκέντρωσης.
Πέθανε εκτοπισμένος τον Φεβρουάριο του 1945.

Ο Ολλανδός ιστορικός του πολιτισμού Γιόχαν Χουϊζίνγκα, στο “ο άνθρωπος και το παιχνίδι¹(“homo Ludens”, ο παίζων άνθρωπος, από το λατινικό ludi, παιχνίδια), που το έγραψε το 1938, θεωρεί το παιχνίδι μια λειτουργία παράλληλη και εξ ίσου σπουδαία με αυτήν του λογίζεσθαι και του κατασκευάζειν, προειδοποιώντας μας όμως ότι είναι λάθος να θεωρεί κανείς την ανθρώπινη δραστηριότητα στο σύνολό της “παιχνίδι”. Έτσι δίπλα στους χαρακτηρισμούς του homo sapiens και του homo faber έχει μια θέση και ο χαρακτηρισμός homo Ludens.

Για τον Χουϊζίνγκα το παιχνίδι είναι αρχαιότερο από τον πολιτισμό μιας και τα ζώα δεν περίμεναν να έλθει ο άνθρωπος για να τα μάθει να παίζουν. Τα ζώα παίζουν ακριβώς όπως και οι άνθρωποι. Τα κουτάβια προσκαλούν το ένα το άλλο στο παιχνίδι με μια ορισμένη τελετουργικότητα η οποία εκδηλώνεται στη διάθεση και τις κινήσεις τους. Τηρούν τον κανόνα να μη δαγκώνουν ή να μη δαγκώνουν δυνατά το αυτί του αδελφού τους. Παριστάνουν ότι είναι πολύ αγριεμένα. Και -το σπουδαιότερο- είναι ολοφάνερο πως διασκεδάζουν και χαίρονται τρομερά με όλα αυτά τα καμώματα. Και υπάρχουν άλλες πολύ πιο ανεπτυγμένες μορφές. Κανονικοί αγώνες και ωραίες παραστάσεις μπροστά σε ένα κοινό που θαυμάζει.
Είναι δηλαδή κάτι περισσότερο από μια απλή φυσιολογική λειτουργία ή αντίδραση, ένα απλό ένστικτο. Περισσότερο είναι μια σημαίνουσα λειτουργία, υπάρχει δηλαδή κάποιο νόημα σ' αυτήν. Μια λειτουργία με μεγάλη σπουδαιότητα μέσα στο διάγραμμα της ζωής, με μια δυσκολία όμως να καθορισθεί η ακριβής φύση και σημασία της. Είναι εκφόρτιση υπερεκχυλίζουσας ζωικής ενέργειας, ικανοποίηση κάποιου μιμητικού ενστίκτου, ανάγκη εκγύμνασης του νεαρού πλάσματος, εξάσκηση αυτοκυριαρχίας, άσκηση ικανοτήτων στην αναμέτρηση με τους άλλους για να συντηρήσει το αίσθημα της προσωπικής αξίας, εκτόνωση βλαβερών ενορμήσεων;
Και η ευθυμία του παιχνιδιού τι είναι; Γιατί το μωρό ξεφωνίζει από απόλαυση; Γιατί ο τζογαδόρος χάνεται μέσα στο πάθος του; Γιατί ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων ερεθίζεται μέχρι μανίας σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα;

8.9.12

τα τάγματα εφόδου εν δράσει

Τα τάγματα εφόδου της "Χρυσής Αυγής" εν δράσει.  Άσκηση "εξουσίας" στην πράξη και προετοιμασία για αιματηρή σύγκρουση στη χώρα μας.
Αντιγραφή δράσεων των ταγμάτων εφόδου του "μεγάλου αρχηγού"  και εμπνευστή τους Χίτλερ, κατά των  Εβραίων αρχικά και όλων όσων διαφωνούσαν μαζί τους στη συνέχεια.
Και τότε είχαν διάφορες "δικαιολογίες"  για την παράνομη και θηριώδη δράση τους.
Αυτό ας το προσέξουν και εκείνοι οι οποίοι εύκολα τους παρέχουν υποστήριξη, δείχνοντας θεμελιώδη άγνοια και για τη σχετικά πρόσφατη ιστορία της χώρας μας και της Ευρώπης.
Η ανασυγκρότηση μιας ευνομούμενης Πολιτείας είναι οπωσδήποτε η λύση για να μην εκτρέφονται τέτοια φαινόμενα. Αλλά οι Δημοκρατίες, από την αρχαία Αθήνα ξεκινώντας, είναι πρωτίστως κατοχυρωμένοι θεσμοί κατά της κατάλυσής τους από μια  τυραννία. 

7.9.12

Τέλος εποχής.
Απολλωνιάδα, Αλεξανδρούπολη.
(του Άγγελου Καρδαμήλα)

6.9.12

η συλλογική συνείδηση και ο "κόσμος των ιδεών"



Ο Karl Popper θεωρεί ότι στη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον διαμορφώνονται τρεις “κόσμοι”. Ο πρώτος είναι ο κόσμος των φυσικών αντικειμένων ή φυσικών καταστάσεων, ο δεύτερος είναι ο κόσμος των ατομικών συνειδησιακών ή νοητικών καταστάσεων και ο τρίτος είναι ένας αντικειμενικός κόσμος ιδεών, που περιλαμβάνει όλα τα αντικειμενικά περιεχόμενα σκέψης, κυρίως τις σκέψεις της επιστήμης, εικασίες, θεωρίες, επιχειρήματα αλλά και γενικότερα όλη την καταγραμμένη γνώση.
Αυτός ο τρίτος κόσμος είναι δημιούργημα των ανθρώπων, κάτι σαν τον ιστό της αράχνης. Σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι ότι έχει αυτονομηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον δημιουργό του, παρ' όλο που αλληλεπιδρούμε  συνεχώς μαζί του και λειτουργεί σαν ο καθοριστικός παράγοντας που επιδρά στο περιεχόμενο της συμπεριφοράς του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, την εξέλιξή του και με ένα τρόπο και στη βιολογική του ανάπτυξη αλλά και σαν μια δεξαμενή εναλλακτικών επιλογών της δράσης του.
Η αλληλεπίδραση αυτών των τριών κόσμων αποτελεί και παράγοντα των αλλαγών που συνεχώς γίνεται στα περιεχόμενα του τρίτου κόσμου των αντικειμενικών ιδεών αλλά και ανάπτυξης της αντικειμενικής  γνώσης.